1 ἐγκώμιος, -ον


I encomiástico, triunfal de composiciones musicales μέλεα Pi.O.2.47, ὕμνοι Pi.P.10.53, ἀείδετο ... τὸν ἐγκώμιον ἀμφὶ τρόπον resonaba el santuario con la música triunfal Pi.O.10.77, στεφάνων ἐ. τεθμός de un ritual, Pi.O.13.29, λόγος Eust.1919.19, cf. 1493.11.

II lit. y ret., neutr. subst. τὸ ἐ.

1 encomio, alabanza, elogio como género poét. de celebración de victorias deport. ἐγκώμιά τε ποιοῦντες ᾔδομεν τὸν ἡττώμενον νενικηκότα Pl.Lg.822b, cf. Ly.205c, Io 534c, ἰσθμιακὰ λαβόντες ... ᾄδομεν ἐς τὸν δεσπότην ἐ. Ar.Fr.505, (Πίνδαρος ὁ ποιητής) γέγραφε δὲ βιβλία ἑπτακαίδεκα ... φέρεται δὲ καὶ ... ὑπορχημάτων β', ἐγκώμια, θρήνους Vit.Pi.3.9, cf. Chamael.31.24, Sch.Pi.O.2.39a, cóm. ref. a triunfos oratorios en pleitos εἰς ἐμαυτὸν καὶ τὸν υἱὸν τουτονὶ ... ᾀστέον μοὐγκώμιον Ar.Nu.1205
•gener., como composición de alabanza ya sea en prosa o en verso ἐγκώμια κεκοινωνημένα εὐχαῖς ᾄδοιτ' ἂν ὀρθότατα Pl.Lg.801e, cf. Smp.177a, Isoc.4.186, ἐ. λογικόν encomio en prosa, IOropos 526.11 (I a.C.), Corinth.8(1).19.3, 7 (I d.C.), ἐ. εἰς τ[ὸν θ]εὸ[ν κ]αταλογάδην IOropos 521.8, cf. 524.3 (ambas I a.C.), ἐ. ἐπικόν encomio en versos épicos, IOropos 526.13 (I a.C.), εἰς τὸν Ἀπόλλ[ωνα IG 12(9).91 (Eretria I a.C.), (ῥήματα) ἐπ' ἐγκωμίων verbos de alabanza A.D.Synt.284.18
•c. gen. obj., de pers. o colect. παλαιῶν ἀνδρῶν ἀγαθῶν Pl.Prt.326a, τῆς αὑτοῦ γυναικός Thphr.Char.3.2, τῆς πόλεως Lycurg.75, ὑμῶν D.18.207, cf. Posidon.69, Ῥωμαίων ἢ Καρχηδονίων Plb.9.9.9, cf. D.S.11.11, Philostr.VS 579, de abstr. τῶν ... πεπραγμένων Aeschin.1.140, ἡσυχίας Chio 16.7, ἐπιτηδευμάτων καὶ τεχνῶν Men.Rh.332
•c. adj. pos. τὸ σὸν ἐ. Hymn.Is.8 (Maronea)
•c. giro prep. περὶ αὐτῆς (τῆς Ἑλένης) Isoc.10.14, καθ' ὑμῶν ἐ. D.6.10, πρὸς υἱόν Men.Fr.602, ὑπὲρ τῆς εὐνοίας Μαρδοχαίου ἐν ἐγκωμίῳ LXX Es.2.23, εἰς ἀρετήν Amph.Seleuc.49, εἰς δὲ ἀνθρώπους ἐγκώμια op. εἰς θεούς Procl.Chr.35
•c. dat. σιλούρῳ συγγράφειν ἐ. Com.Adesp.1146.6, ταῖς ἐπὶ πέρατα παρθενίας ἐλθούσαις τὰ ἐγκώμια ψάλλει Meth.Symp.152, cf. Vett.Val.164.9
•c. gen. subjet. Ὁμήρου ἐ. εἰς Μίνων el elogio que Homero hace de Minos Pl.Min.319c
•como tít. de obras lit. Ἑλένης ἐ. Gorg.B 11 (tít.), ἐ. πενίας Prodic.B 4 (ap. crít.), φακῆς ἐ. tít. de una obra de Crates, Demetr.Eloc.170, cf. Luc.Musc.Enc.tít., Patr.Enc.tít., ἐ. εἰς Ἠλείους Gorg.B 10 (tít.)
•dif. de ἔπαινος: τὸ ... ἐ. λόγος τοῦ καθ' ἕκαστον ἔργου, ὁ δ' ἔπαινος <τοῦ> ... καθόλου Arist.EE 1219b15, cf. Rh.1367b26; dif. de θρῆνος X.Ages.10.3
•dif. de ὕμνος: τὸν μὲν ὕμνον εἶναι θεῶν, τὸ δὲ ἐ. θνητῶν Aphth.Prog.8.

2 plu. motivos, objetos de encomio ref. a abstr., c. gen. subjet. ἀπραγμοσύνη ... ἦν καὶ ἠρέμια τὰ θαυμαστὰ ... ἐγκώμια φιλοσόφων Chio 3.5.
• Etimología: Cf. κῶμος.